Hitit Sosyal Bilimler Dergisi (Online), cilt.15, sa.1, ss.49-66, 2022 (TRDizin)
Gelişmekte olan ülkelerin çalışma yaşamında en önemli sorunlardan biri çocuk işçiliğidir. Sosyoekonomik nedenlerle ortaya çıkan karmaşık bir problemdir. Çocuk işçiliği, Uluslararası Çalışma Örgütü’nün 1999 tarihli 182 sayılı En Kötü Biçimlerdeki Çocuk İşçiliğinin Yasaklanması ve Ortadan Kaldırılmasına İlişkin Acil Eylem Sözleşmesi sonrasında küresel düzeyde önemli ölçüde azalmıştır. Ne var ki, COVID-19 Pandemisiyle yaşanan sağlık, ekonomik, sosyal ve insani krizin etkisiyle çocuk işçiliği tekrar yükselişe geçmiştir. Bugün dünyada fiziksel, sosyal ve ruhsal gelişimini henüz tamamlamamış olan yaklaşık 160 milyon çocuk, uluslararası standartlara uymayan şartlarda çalıştırılmaktadır. Bu çalışma COVID-19 Pandemisinin çocuk işçiliğini nasıl ve ne ölçüde etkilediğini incelemektedir. Çalışan çocukların virüsle birlikte “çocuk işçiliğinin en kötü biçimine” maruz bırakıldığını iddia etmekte ve çocuk işçiliğini ortadan kaldırılmasında çocuklar ve aileleri için sosyal korumayı sağlayabilecek uzun vadeli stratejiler geliştirmesinin gerektiğini ileri sürmektedir.